• الساعة : 00:00
  • التأریخ : 20/10/2021
  • رمز الخبر : 5823
برای مسلط شدن بر اوضاع و بهبود رابطه با فرزند، والدین نیازمند آموزش مهارت ها هستند

در بحران همه گیری بیماری کووید، والدین از یک سو نگران سلامت افراد خانواده، سالمندان و خودشان هستند، و از سوی دیگر با کاهش درآمد و مشکلات اقتصادی و نیز موضوع تأمین نیازهای فرزندان مثل مسائل تحصیلی و تفریحی، اشتغال ذهنی دارند. در چنین شرایطی، والدین نیازمند آموزش مهارت هایی هستند تا بتوانند ضمن مدیریت هیجانات خود و مسلط شدن بر اوضاع، برای بهبود رابطه خود با فرزندشان اقدام کنند.

فاطمه رسولی کیا، کارشناس سلامت روان معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی قزوین  با بیان این مقدمه، در خصوص بحران و تأثیر آن بر خانواده ها افزود: کودکان، در زندگی روزمره، به میزان بالایی، وابسته به شرایط پیرامون خود هستند، از برنامه های خواب و بیداری و وعده های غذا خوردن گرفته، تا رفتار و خُلق و خوی مراقبان خو؛ و علت مهم این وابستگی، ناتوانی شناختی کودکان در درک شرایط و نداشتن اختیار روی اوضاع است. وی افزود که کودکان هر چه خُردسال تر و از نظر تکامل مغزی و ذهنی ناپخته تر باشند در تنظیم هیجانات و رفتارهای خود ناتوان ترند.

رسولی کیا با بیان اینکه اگر شرایط معمول و قابل انتظار برای کودک به هر شکلی به هم بخورد، او دچار آشفتگی می شود؛ گفت: این نابسامانی وقتی شدت می گیرد که رفتار والدین و باقی اعضای خانواده هم در شرایط جدید غیرمعمولی و غیرقابل پیش بینی شده باشد و آنان، نه تنها توانایی آرام کردن کودک را از دست داده باشند؛ بلکه خود نیز به هم ریخته و مستأصل یا تحریک پذیر و ناآرام و پرخاشگر شده باشند.

این کارشناس با اشاره به اینکه بسیاری از کودکان در شرایط بحرانی و به هم‌ریختگی اوضاع نمی دانند که چه اتفاقی افتاده و قرار است چه اتفاقات دیگری هم بیفتد.؛ گفت: تغییرات ناخوشایند در شرایط بحران کودکان را می ترساند و مضطرب می کند و این اضطراب خود را به شکل های بسیار متنوعی نشان می دهد. وی اضافه کرد: این تنوع به نوع بحران و شرایطی که متعاقب آن ایجاد شده، سن و توان شناختی و هیجانی و کلامی کودک، و نوع رفتار و مراقبت اطرافیان دارد و برخی از انواع واکنش های اضطرابی کودکان، شامل: ترس از اینکه بلایی سر خود یا خانواده‌شان بیاید؛ ترس از بیمار شدن؛ ترس از از دست دادن والدین؛ ترس از رخداد مجدد اتفاق ترسناک؛ گوش به زنگ شدن؛ وابسته شدن به والدین؛ پرسیدن پرسش‌های تکراری؛ بدخُلقی و عصبانیت؛ کم تحمل شدن؛ گریه و نا آرامی؛ به هم خوردن خواب و اشتها و بازی هایی با موضوع حادثه ترسناک است.

این کارشناس با تاکید بر این نکته که واکنش و رفتار والدین و سایر بزرگسالان مهم در زندگی کودکان؛ روی پاسخی که آنان نسبت به تغییرات و فشارهای ناشی از بحران نشان می‌دهند؛ تأثیر می گذارند، خاطر نشان کرد: اگر فرزندان ما ببینند که اطرافیان با آرامش و اطمینان رفتار می کنند، خودشان هم ممکن است همین طور رفتار کنند.

وی با بیان اینکه حتی کودکان خردسال هم نگرانی والدین خود را بیشتر اوقات حس می کنند و از تغییرات آنان آگاه هستند و وقتی در موقعیت‌های استرس آور قرار می گیرند؛ حساس تر هم می‌شوند؛ گفت:  اگر والدین پاسخ های هیجانی یا رفتاری شدید نشان بدهند )برای مثال: جیغ و داد، شکوه و شکایت و یا با هم دعوا کنند( کودک یا نوجوان نیز ممکن است همان کارها را بکند. رسولی کیا اضافه کرد که میزان و نحوۀ حمایت والدین از فرزندان خود در زمان استرس، بر سازگاری آنان مؤثر است، به خصوص در کودکان خردسال که به حمایتهای محیطی بیشتر وابسته هستند.

الدرجة :  0 |  المجموع :  0

اللصوق

    6.1.8.0
    V6.1.8.0